Ronny Standaert
 



Waarom, hoe en wat je tekent is iets persoonlijks. Misschien is het dus goed dat ik hier iets over mezelf vertel. Ik werd geboren in Jabbeke op 3 november 1954. Reeds toen ik klein was wist ik dat potlood en papier mijn ding was. Aan het tekenen van mensen die ik rondom mij zag, kwam geen einde. Elk velletje papier, elke pagina van een schetsboekje vulde ik met tekeningen en schetsen.

Mijn middelbare studie's in Oostende eisten al mijn inzet op en ik had steeds maar minder tijd om te tekenen. De gedrevenheid nam geleidelijk af. Mijn potloden bleven onaangeroerd in de lade en mijn tekentalent vervaagde tussen de plooien van mijn studieboeken. Toen mijn middelbare studies ten einde liepen vergezelde ik mijn vader om te werken in de bouw en ik werd later ploegbaas. Mijn artistieke 'ik' verdween tussen de stenen en het cement. 

Er kwamen nieuwe perspectieven. Mijn grote liefde Linda kwam in mijn leven. Een mooi gezin met kinderen deed me potlood en papier vergeten. Maar toen liet mijn gezondheid het afweten. In 2002 werd ik nierpatiënt. In 2003 onderging ik een niertransplantatie... Hier veranderde mijn leven drastisch. Weliswaar met een positief lichtpunt... Toen ik na een langdurig en zwaar herstel op een dag een tentoonstelling bezocht, schafte ik me terug het nodige tekenmateriaal aan en ging aan het werk.

Een half jaar lang zette ik alles op alles. Ik scherpte mijn verloren gewaand talent terug bij. Dag na dag werkte ik door. Ik diepte al mijn grafische vaardigheden terug op. De bewegingen van het tekenen kropen terug in mijn vingers. Ik voelde weer wat ik zag en probeerde het op papier vast te leggen in al zijn vormen zoals ik het wilde. Nog nooit had ik zo de behoefte ervaren om artistiek bezig te kunnen zijn. Ik besloot me toe te leggen op de rijke mogelijkheden van pastelkrijt en contékrijt. Het is een techniek die goed aanvoelde en me hielp om mij uit te drukken. En zo bleef het, tot op de dag van vandaag en mijn nieuwe werken.

De thema's van mijn tekeningen zijn een reflectie van wat ik om me heen zie en wat me boeit. Mijn grote passie voor muziek bijvoorbeeld, resulteerde alle malen in portretten van legendarische namen uit de blues- en rockwereld. Vaak maak ik ook werken op aanvraag. Het kunnen taferelen zijn, portretten,...

Een heel andere inspiratiebron is ons vrijwilligerswerk in Senegal. Met regelmaat trekken Linda en ik naar Senegal. We engageren er ons al vele jaren in humanitaire projecten. De impressies die wij er ondergaan, het moeilijke leven van de plaatselijke bevolking aldaar, maar tevens ook de verrassende levensvreugde van die mensen, vormt dan weer de inspiratie voor een heel apart en gevoeliger luik in mijn tekenwerk..
________________________________________